Wat ziet een ander? Outsider-onderzoeker aan het woord

Jan - outsider onderzoeker15 juli 2021

#5 Waar vind je geborgenheid?

   

Even een praatje over mijn hoofdpersoon die op zoek is naar vastigheid, warmte, liefde en geborgenheid. Mijns inziens kan hij dat moeilijk vinden in de twee jaar dat ik met hem meeloop. We hebben namelijk ongeveer 40 begeleiders, 3 gedragswetenschappers, 3 managers versleten… En het gaat maar door. Ik denk dat mijn hoofdpersoon hier heel onrustig en onzeker van wordt. Dit is geen goede voedingsbodem voor een stabiel leven.

IEMAND LEREN BEGRIJPEN

Er zijn soms begeleiders die hem niet begrijpen of door de druk niet goed zijn ingewerkt, waardoor er verkeerd op hem wordt gereageerd. De meeste nieuwelingen weten eigenlijk alleen maar dat mijn hoofdpersoon agressief is, maar waarom en hoe je daarmee omgaat niet. Dat maakt me boos.

Laatst wilde mijn hoofdpersoon niet eten en de begeleider zei op strenge toon dat hij naar zijn kamer moest. Toen hij op de gang stond, duwde de begeleider hem richting zijn kamer. In zijn kamer begon mijn hoofdpersoon hem te slaan. Wat ik eigenlijk wel kan begrijpen. Een jongen met een geestesvermogen van een kind van twee? 

Een andere keer was er iemand die rustig en flexibel was. Iemand die vanuit vriendschap aan het werk was. Gelijkwaardig zijn, zonder een hiërarchie. Interesse hebben in de ander. Dat is nodig, dat voel je meteen.

CONTACT ZOEKEN

Mijn hoofdpersoon is meer dan alleen agressief. Een lange periode was ik wel in een hoekje aanwezig. Mijn hoofdpersoon zat dan op de bank. Verder niets. Op een gegeven moment komt hij naar me toe: ‘Croissantje, Jan?’ Toen was het ijs gebroken. Wat een opluchting! Het kon toch.

We zingen vaak samen. Dan zegt hij: ‘Jan heeft Doe Maar. Jan heeft muziek.’ Muziek is zo belangrijk. Begeleiders vinden het niet altijd leuk dat we zingen. Het roept ook spanningen op bij mijn hoofdpersoon. Tuurlijk kun je niet alles altijd doen. Tuurlijk moet je je momenten kiezen waarop je dat wel of niet kunt doen. Dat is het hele leven zo. Samen zingen maakt ons blij.

SAMEN DOEN

Als outsider-onderzoeker kan ik niet zomaar met hem gaan sjoelen. Ik ben geen begeleider, maar probeer dit wel samen met een begeleider op te pakken. De moeder van mijn hoofdpersoon heeft een sjoelbak gekocht. Alles ligt klaar. Maar wanneer kun je even sjoelen als je hele dag vol zit met activiteiten? Twijfels over hoe dit te doen.

AANRAKEN

Mijn hoofdpersoon is als een vogeltje in een kooi. Hij zegt vaak: ‘Je mag wel weer gaan.’ Ook mag niemand hem aanraken, dat wil hij niet. Hij krijgt geen aai over zijn bol of een knuffel. Er is mij uitgelegd, dat hij zoveel mensen ziet komen en gaan, dat hij daarom dit zegt. Ik kan me niet voorstellen hoe dat voelt.

Laatst stapte ik uit de auto, hij loopt naar me toe. Hij geeft me een zoen. Zo’n mooi moment: vreugde!

Jan juli 2021

1 reactie  

Directeur Zorg - 29-07-2021 16:44:42

Ik ben van mening dat het beeld wat geschetst wordt inderdaad niet hetgeen is wat we zouden willen zien. Tegelijk is dit een beeld wat helaas wel herkenbaar is en wat volgens mij niet alleen in onze organisatie aan de orde is. De blog zet mij aan tot reflectie en een gevoel van ‘dit moeten we op de een of andere manier beter gaan doen’. Vanuit dat perspectief kunnen we het beeld meenemen. Het is ook een aanzet om de problematiek te delen met het doel dit te verbeteren. We laten daardoor ook onze kwetsbaarheid zien en daar is niets mis mee, want het geeft indirect ook de problemen weer waar wij en met ons de hele sector mee kampen


Jan - outsider onderzoeker

Jan - outsider onderzoeker
Aantal blogs: 2

Inschrijven nieuwsbrief