Blog Klaartje - mail aan outsider en insiders

Klaartje - voorm. hoofdonderzoeker23 juli 2020

Hoi Nynke, Nicole en Nout,

Ik vond ons gesprek vorige week erg verhelderend! En ik vind het superinteressant wat er nu gebeurt in de afstemming rond WAVE. Ik zie echt een confrontatie tussen verschillende werelden, de (muzikanten-)wereld van Nout en de zorgwereld! En de bijbehorende communicatie-mores! Dus dat wil ik even met jullie delen… Herkennen jullie het, hoe kijken jullie hiernaar?

Aan de ene kant zie ik dat Nout lichtelijk gefrustreerd raakte omdat hij maar geen toegang krijgt tot wat hij wil, zoals de familie van H., dat hij voor zijn gevoel niet verder komt en van kastje naar muur wordt gestuurd. Aan de andere kant zie ik Nynke en Nicole die rustig zeggen “Ja dat klopt ook hoor, want Nadine heeft van ons niet de opdracht gekregen om jou de contactgegevens te geven, want wij waren nog aan het wachten op een plan van jou met wat je wil doen en met welk doel, zodat wij daarin het team kunnen meenemen.”

En ik snap Nynke en Nicole heel goed! Want ik ken die manier van werken, ben eraan gewend, heb het geleerd, vind het ook fijn?!? Dus ik denk: OK Nout, even een plannetje fiksen!

Maar Nout verzucht: “Nooouuu zeg, het moet over zoveel schijven!! Wat zijn er veel regeltjes! Wat hebben zij een ander soort manier van dingen doen; met structuur en iets met in de driehoek doen en wat lijkt het ongelooflijk omslachtig! Moet ik echt met een lijstje in mijn hand naar hun toe?!” En ik moet lachen in mezelf, want ik zie een paar muzikanten in een oefenruimte voor me, de gitarist slaat wat akkoorden aan, lichamen komen in beweging, de zanger zingt er een melodie bij en probeert wat teksten uit, de bassist ondersteunt met een catchy loopje en de drummer verzorgt de roffels …en je hebt iets moois! Hoezo plan, hoezo doel, hoezo bedenken hoe je de anderen gaat meenemen?!?!

En nu zit ik met Nout aan een plan te werken, we sturen het straks naar Nynke voor haar input. Omdat ook ik denk dat een plannetje op papier helpt bij de voortgang en om dit samen te doen. Maar ik denk ook: zitten we Nout nu niet veel te veel in het keurslijf te drukken van hoe we het gewend zijn in de zorg?! Is dit voor Nout nog wel werkbaar, blijft er voor hem genoeg ruimte om zijn ding te doen? Of zou het werken als wij met z’n allen dit kader in de gaten houden zodat Nout vervolgens binnen dat gestructureerde kader weer zijn eigen, vrije ding kan doen?

Dat was mijn reflectie van vandaag! (en ik weet dat jullie openstaan voor reflectie-tjes)

Hoe kijken jullie hiernaar? Wat zijn jullie ervaringen, wat zien jullie gebeuren?

Hartelijke groet!

Klaartje