Wat ziet een ander? Outsider-onderzoeker aan het woord

Nout - outsider onderzoeker12 april 2021

#2 - De HANG (en een escape)

Mijn hoofdpersoon kan niet praten en is snel over- dan wel onderprikkeld. Gezien zijn 33-jarige leeftijd wil men hem vanuit de verzorging natuurlijk voldoende blijven aanbieden. Maar ik hoor ook de verzuchting van zijn omgeving dat hij heel snel afhaakt met een activiteit. Dat hij bijvoorbeeld voor de schommel of de trampoline buiten helemaal is aangekleed en dat het, wat hem betreft, al na letterlijk 30 seconden weer helemaal over is!

Hem iets aanbieden waar hij zowel uitgedaagd wordt als ook een ‘escape’ kan hebben, bleek de moeite waard om verder te onderzoeken. Bij familiebezoek vindt hij het fijn om dicht bij de gezelligheid te zijn, maar ook om snel weer naar ‘buut vrij’, zijn vertrouwde bankje in dezelfde woonkamer, te kunnen bewegen. Iets creëren waarbij hij kan in- en uithaken, om het zo maar ’ns te zeggen, werkt dus goed. 

Na de eerste lockdown was het zoeken naar een goede vorm, om mijn hoofdpersoon weer te mogen bezoeken. We kwamen op een korter bezoek dan daarvoor uit, met als speerpunt twee activiteiten (Huifbed rijden en de HANG).

HUIFBED RIJDEN                                                                                                            

Ik kon mijn hoofdpersoon bij een buitenactiviteit begeleiden, te weten “Huifbed rijden”. Dat is een slim frame, gebouwd op een wagen met paarden ervoor, of beter gezegd: met paarden eronder. Zo kan mijn hoofdpersoon onder een paar dekens op het zeil liggen, dat tussen het frame gespannen is, en kan hij bijna de paardenruggen voelen. Ik zelf sta op de rand van het frame en het voelt een beetje als kermis; we rijden langzaam rond en passeren daarbij verschillende lampen in en rond de manege.

Zijn gezichtsuitdrukking verandert snel, hij lacht, knippert veel met de ogen (hij heeft staar), moet soms even huilen en maakt zijn karakteristieke geluiden, passend bij deze gebeurtenis. Het weer liet het toen niet toe dat we verder naar buiten konden, maar na afloop is hij rustiger dan daarvoor. De verzorging ziet dan vaak dat hij veel geplast heeft, en dat is een teken van ontspanning.

Al sinds begin januari dit jaar is het huifbed rijden tot nader orde niet meer mogelijk. Hoe jammer! Ik zie deze activiteit als heel waardevol, omdat mijn hoofdpersoon bij veel andere activiteiten qua aandacht heel snel afhaakt.

DE HANG

Daarom introduceerde ik de HANG, een mooi, laagdrempelig instrument, in de hoop dat zowel bewoners als de verzorging het instrument kunnen gebruiken om even een mooi sfeertje te creëren. Gezeten naast zijn favoriete bankje, zodat mijn hoofdpersoon weet dat er iets leuks gebeurt en dat het hem vrij staat om even mee te tikken op de HANG, dan wel zich weer even terug te trekken, als een soort golf beweging.

Ik heb daar een bepaald beeld bij; binnen de vertrouwde, grote woon- en leefruimte wordt de plek door de muziek voor een tijdje intiemer gemaakt, alsof je met een paar dekens een soort tentje tovert waar je voor de lol even in gaat zitten. Er hoeft verder niet veel, want ’t is al leuk van zichzelf!

Bij mijn bezoeken instrueer ik de verzorging nader om er echt een routine van te maken even een mooie riedel te spelen. Daarvoor is bij sommige medewerkers wat aandringen nodig. De persoonlijke begeleider van mijn hoofdpersoon heeft dit mooi opgepakt: ze heeft 1 vaste muziekmiddag per week vastgezet. Iedereen die dan werkt, zal de HANG hoe dan ook gaan gebruiken.

Dat is wat je natuurlijk hoopt als outsider onderzoeker: iets te vinden waar men ook na jouw vertrek mee verder kan.

(Nout, april 2021)